Μπαμπούλες Πανεπιστημίου (Monsters University)

Με ένα μάλλον ανέμπνευστο σενάριο, που παπαγαλίζει το πρωτότυπο, αλλά με εκπληκτικό κινούμενο σχέδιο, το πρίκουελ του «Μπαμπούλας Α.Ε.» παρακολουθεί τους Μάικ και Σάλι ως φοιτητές-φοβιστές. Χρειαζόταν;

Μια από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία της Pixar, το «Μπαμπούλας Α.Ε» (2001), με τις υπέροχες ανατροπές στερεοτύπων, τη γνήσια συγκίνηση, το σαλταρισμένο χιούμορ, και τους απίθανα πρωτότυπους χαρακτήρες, ήταν αναπόφευκτο, φοβάμαι, να πέσει στα δίχτυα του... «Μέρος 2».

Μόνο που επειδή η παρθενική ταινία είχε δει στο τέλος της τους μπαμπούλες-φοβιστές να εγκαταλείπουν τον τρόμο των μικρών παιδιών και να προκρίνουν το γέλιο τους ως βασική πηγή ενέργειας της Μπαμπουλόπολης, ήταν κομμάτι δύσκολο να πάει το στόρι παρακάτω. Οπότε, πήγε πίσω. Στο αναπόφευκτο πρίκουελ.

Όπου, λέει, πριν καν ανοίξει το εργοστάσιο ενέργειας Μπαμπούλας Α.Ε., ο πράσινος μονόφθαλμος κι ολοστρόγγυλος Μάικ Μπαζόφσκι και ο θηριώδης, τριχωτός και τυρκουαζοφούξια Τζέιμς «Σάλι» Σάλιβαν προσέρχονται στο πανεπιστήμιο ως φοιτητές εκφοβισμού. Ο Μάικ φοράει σιδεράκια κι είναι σπασίκλας, αφού τα φυσικά του προσόντα δεν τον πολυβοηθούν να διαπρέψει.

Ο Σάλι, από την άλλη, είναι ένας χύμας που επαφίεται στις τρομερές ευκολίες εκφοβισμού που του εγγυάται το παρουσιαστικό του. Και οι δυο τους, σφόδρα αλληλοαντιπαθούμενοι, γίνονται συγκάτοικοι. Κι ακολουθούν όλα τα (γνωστά ακόμα και σε μας, πια) κλισέ της φοιτητικής campusοζωής των υπερατλαντικών πανεπιστημίων, σε ολίγον πειραγμένη βερσιόν, αφού –υποτίθεται– η ταινία απευθύνεται σε ανήλικους που δεν πολυσκαμπάζουν από τέτοια.

Εν πάση περιπτώσει, οι δυο ήρωες –τραγικά μόνοι, χωρίς κανέναν άλλον χαρακτήρα της προκοπής να τους πλαισιώνει, σε αντίθεση με την πρώτη ταινία– τα κάνουν μπάχαλο, κινδυνεύουν να διαγραφούν από το πανεπιστήμιο, αλλά τους δίνεται μια ύστατη ευκαιρία στον ετήσιο διαγωνισμό ομαδικού εκφοβισμού. Ε, και τα βρίσκουν, βέβαια, μαζί με τις αξίες της φιλίας, της συνεργασίας και της επιμονής.
Σε γραφιστικό επίπεδο, η ταινία είναι όντως μαγική. Και το τρισδιάστατο λειτουργεί επίσης πολύ καλά. Δυστυχώς, όμως, το σενάριο δεν έχει να προσφέρει τίποτα αξιομνημόνευτο, πέρα από την αρχική, ψιλοαναιμική ιδέα. Και το χειρότερο είναι πως απουσιάζει εντελώς η διαδραστική σχέση μεταξύ του κόσμου των μπαμπούλων και του αληθινού κόσμου, στοιχείο που είχε προσδώσει στο παρθενικό φιλμ τη μεγαλύτερη χάρη και αξία του... Τα παιδιά, βέβαια, θα το γουστάρουν έτσι κι αλλιώς, νομίζω.

ΠρωταγωνιστούνΑκούγονται: Θανάσης Τσαλταμπάσης, Αντώνης Λουδάρος, Λεωνίδας Κακούρης, Βίνα Παπαδοπούλου, Παναγιώτης Αποστολόπουλος, Χάρης Βεραμόν, Χρήστος ΣαπουντζήςΔιάρκεια: 110